Wat krijg je als de vooruitzichten met betrekking tot mooi weer uitstekend zijn en het weer in eigen land letterlijk beneden peil (lees; vriespunt) is? Juist, een heerlijk trainingskamp met temperaturen die alle andere trainingskampen overstijgt. Zoals de mannen van Linne gewend zijn is de organisatie vooraf al tot in de puntjes geregeld en zijn we alleen nog afhankelijk van- of mooi weer -of prachtig weer. Het werd dat laatste.
Op donderdag 09 januari, klokslag 01:30u,
vertrokken de meeste spelers en stafleden vol zin, maar ook met kleine oogjes richting het sportpark om te verzamelen. De trainer had namelijk besloten om eerder te vertrekken, gezien de vele sneeuwval die Nederland over zich heen kreeg in die dagen. Toine Zeelen had nog blijkbaar zijn ogen nog altijd dicht, want hij presteerde het al om als eerste met verkeerde kleding aan te komen. Een boete rijker, en dus een paar euro’s armer stapte hij de bus in.
Ook daar bleek goaltjesdief (of beter goaltjeszoeker) Barney v/d Heide nog rechtop te slapen. Hij kwam erachter dat hij zijn paspoort was vergeten. In plaats van direct in de regelstand te komen, zat hij relaxed aan de bar van het vliegveld. ‘Det kumptj waal good’, was de gedachte van Barney. Dus niet….met een speler minder en een kater meer vertrokken de overige spelers naar het zonnige Tenerife. Gelukkig net op tijd, ondanks een half uur vertraging. De vluchten erna waren allemaal flink vertraagd of geannuleerd wegens de sneeuwval.
Om 11.00 uur landde de Boeing 747-300 veilig op de luchthaven. Een uur later hadden de meeste spelers al hun trainingstenue aan voor de 1e pittige training. Ook Glenn Coert gaf weer acte de presence en de spelers gingen direct volle bak met kracht en core oefeningen. Zweten in het zonnetje in januari, wat wil je nog meer? De rest van de trainingen waren pass en trap vormen. Alsof het nog niet genoeg was, toverde ook Mark Thielemans nog een flink aantal sprintoefeningen uit zijn hoge hoed. De eerste training in 25 graden was achter de rug!
Terug naar het hotel en daar de rest van de kamers inchecken. De douche in en sommige plonsden nog effe in het zwembad. Yordi Linssen dacht samen met Dillon Janssens en Marc Blaauboer wel even wat Jagerbommetjes te kunnen klappen bij de Irish Pub naast het hotel. Dillon kan misschien nog mee geconcurreerd worden, maar Yordi moest toch weten dat je het van Blaaaaaauuboerrrrr niet gaat winnen. 18:00u, 7 uur na aankomst op Tenerife el Sud, was de ‘kotscounter’ die Levi Boom in het leven heeft geroepen geopend. Yordi ‘friste’ zich ff op en kwam terug met de standaard uitspraak ‘’dat gebeurt mig echt nooit!?!?’’
In de avond ging de staf gezamenlijk luxe dineren en waarna de spelersgroep werd opgewacht in de Magic bar, een lounge bar waar je lekker relaxed kon zitten en genieten van een heerlijk drankje. Ontspannen de eerste avond/nacht in van Tenerife met flink wat flessen drank. Helaas was er een foutje gemaakt bij het bestellen (men dacht dat we met 70 personen daar waren), waardoor we op dag drie toch nog even terug moesten naar de Magic Bar om de overige drank te nuttigen.
Op vrijdag hadden de spelers (en staf) geluk. Er was een kleine wijziging in het trainingsprogramma, de training van vrijdag stond pas in de avond (18:30u) gepland. Dit betekende dus bijslapen, uitkateren en aan het strand liggen. De staf inclusief enkele spelers zochten een Beach Club op. Zo kwam Victor Hendrickx erachter waar de trainer zich begeeft als hij op Tenerife is. Dit alles, is zeker met 26 graden, geen straf.
De 2e training stond in het teken van afwerkvormen in competitieverband. De trainer had de selectie in vier ploegen verdeeld. De ploeg met de meeste verliespartijen kreeg een mooi uniform aan (Hawaii Shirt mét Stro hoed) voor in de VIP club Papagayo. Sommigen speelden alsof hun leven ervan hing.
Na de training was het snel terug naar het hotel om te gaan douchen. De mannen kwamen aan en ja hoor, wie stond daar. De verloren zoon, de man met nog maar 6 doelpunten dit seizoen, de man die zijn paspoort vergeten was. Barney v/d Heide was op eigen houtje toch naar Tenerife gevlogen. Nadat hij iedereen op zijn kenmerkende manier verwelkomde, ging men snel nog een hapje eten. Om 23:30u werd men namelijk verwacht bij de ingang van Club Papagayo. De groep met Hawaii blousje en Stro Hoed kwam zonder problemen binnen en het werd een heerlijke avond.
De avond was al vroeg gezellig en druk, rond een uur of 4 begon de staf richting het hotel te gaan. De laatste waren rond 07.30 uur thuis, enkele bomen armer op de weg en met wat meer lawaai dan normaal vond ook de rest hun bed gelukkig op. De Durum tent naast het hotel had een topavond. Cas Eijssen wat minder…
Zaterdag was een rustdag. Dillon, Marc en Barney waren als laatste thuis vanochtend, maar ook weer als eerste aan ’t zwembad te vinden. Respect, ook al lag Dillon bijna opgebaard aan het zwembad, hij was er wel! In de loop van de dag kreeg hij zijn topvorm weer te pakken. Victor had met zijn maatjes Yordi Linssen, Timon Essers en Neill Hoffman wederom een Beach Club gevonden en ook het strand werd weer aangedaan. Ook de ‘jeugd’ pakte zich goed samen. Voor Bram Cramers, Bjorn Peeters, Lars Koelen, Stan Colaris was het allemaal nieuw. Ze toerden wat rond met hun stepjes en hebben meer van Playa de Las Americas gezien dan menig ander.
De meesten gingen in de avond in groepjes eten en trokken richting de Magic Bar. Daar moest namelijk nog wat drank genuttigd worden. Een enkeling was al gesneuveld door het ‘daydrinken’ en zocht om 23:00u al het bed op. De avond werd, bijna zoals gewoonlijk in de ‘Dubliner’ afgesloten. Uiteraard was hier ook Niels Douven te vinden. Voor iedereen die zich af vraagt waar je moet zoeken als je Niels kwijt bent, hier een gouden tip: Ga naar de dichtstbijzijnde Irish Pub en de kans is groot dat je hem daar zult aantreffen.
Zondag, de warmste dag van het trainingskamp, werd er in de middag getraind. We moesten even wachten tot dat Hull Kingston Rovers klaar was met trainen op het veld. De spelers van 5e klasser vv Linne stonden versteld van de training die deze Engelse rugbyers kregen. Uiteraard maakte Barney weer een praatje met ze, alsof hij hun al jaren kende. Trainen deed onze vriend v/d Heide niet, want hij had toch wat last van zijn bovenbeen. Voor de rest begon het uitgaan zijn tol te eisen, maar ook nu werd weer volle bak getraind.
Glenn was weer alert en ook Mark nam de groep nog even apart. Na de training wachtte een gezamenlijke wandeling van enkele kilometers en werd er geluncht in Fanabe. De meeste spelers wandelden terug, een enkeling via step, sommige via taxi. In de avond werd de Irish Pub naast het hotel bezocht en werd er naar Real Madrid – Barcelona gekeken. Tim kreeg wijselijk van de trainer de laatste euro’s van de pot en gaf zo nog enkele rondjes aan het team. Het team was de laatste avond aardig uitgedund. Een enkeling zocht al voor het stappen zijn bedje op, anderen konden het tempo niet meer aan en waren uitgeput van enkele dagen trainen, stappen en weinig slaap. Je hebt natuurlijk altijd de die-hards die er alles uit willen halen.
Het iconische trio Mark Thielemans, Guus Schoemakers en Niels Douven zijn zo’n types. Samen kwamen ze om 05:30u de Dubliner uit. Op weg naar huis, maar alle drie liepen ze een andere
kant op. Alle drie verdwaald, niet wetend waar het hotel nou ook alweer lag (toch vreemd zo op de laatste dag van het trainingskamp in jaar twee). Wonder boven wonder kwamen ze elkaar op exact hetzelfde tijdstip tegen, bij de voordeur van het hotel. Alledrie een andere route, verdwalen, maar toch samen thuiskomen.
Op maandag was het duidelijk dat de pret voorbij was. Om 11:00u moest iedereen zijn kamer uit en de laatste zonnestraaltjes werden opgezocht. De ene ging lunchen, de andere midgetgolfen of nog een duik in het zwembad nemen. Om 16:00u werden we opgehaald en om 19:30 vertrok het vliegtuig. De reisdag terug naar Linne. Hoe mooi het dorp ook is en de mensen daar zijn…een reisdag is altijd verschrikkelijk. Toch was iedereen weer blij om thuis te zijn. Het vervoer terug naar huis stond klaar op de parkeerplaats van het sportcomplex, want het was toch weer even een reality-check: gevoelstemperatuur -8 in Linne. Om 04:00u lag iedereen in bed, waar sommige de volgende dag om 07:30u gewoon weer moesten gaan werken. Respect!
Wist je dat
- Barney v/d Heide donderdag heel het Belgische OV heeft gehad om pas om 15:00u thuis te komen?
- Marc Blaauboer in Tenerife meer getraind heeft dan in de gehele eerste seizoenshelft?
- Dillon Janssens kan evalueren van een ‘dooie’ naar een ‘zwembad party animal’ in een paar uur?
- Yordi Linssen in recordtempo gesneuveld is door enkele Jagerbommen?
- Er 15 kaarten gekocht zijn voor Tenerife UD – Castellon UD, maar niemand is geweest?
- Stan Raemakers ‘Chef Golven Klapper’ is geworden?
- De trainer heeeel duidelijk was: EERST TRAINEN, DAN FUN!
- Lars Koelen een aardig woordje Scandinavisch spreekt?
- Dat Cas Eijssen kwalitatief zeer goede sigaren gekocht heeft?
- Dat Levi Boom leraar in 'zwembad- en water plezier' is?
- Toine Zeelen de wandeling overslaat en een taxi pakt naar de lunch-tent?
- Hij vervolgens de trainer 4 keer belt hoe het restaurant heet?
- De trainer zich afvraagt of Toine wel een woning heeft in Spanje?
- Zijn Spaans namelijk net zo goed is als zijn Chinees?
- De trainer een beetje boos was op Emiel, maar dit inmiddels weer is bijgelegd?
- Dit onze laatste keer was dat we op deze manier een trainingskamp hebben?
- Er bij thuiskomst blijkbaar een virus rondging en er 8 zieken waren?
- Het fotoverslag van Tenerife te zien is op onze website? Klik hier
De selectie en staf willen graag de trainer Hafid Bendaoud bedanken voor het tot in de puntjes regelen van dit trainingskamp. De jongens hebben zich, buiten het op tijd komen voor de trainingen, nergens druk over hoeven te maken en alles was goed verzorgd. Daarnaast ook de sponsoren, Toine Zeelen en Marc Blaauboer, bedankt voor jullie bijdrage voor het mede mogelijk maken van dit trainingskamp.
Bij het lezen van dit verslag staat natuurlijk het plezier bovenaan. Er werd niet alleen getraind, maar ook heel veel lol gemaakt. De band tussen spelers (jong en oud) wordt hierdoor sterker en hechter. Je gaat wellicht zelfs eerder voor elkaar door het vuur, nadat je iemand net iets beter kent. Dat is, denken wij, misschien wel de grootste winst van dit trainingskamp. Het laat zien wat voor een leuke groep jonge en oude gasten dit bij elkaar is, waar we hopelijk nog jarenlang op mogen voortborduren.
